SONSUZA DEK SÜRGÜN
“Doğduğum, yaşadığım ve kendimi evimde hissettiğim bir şehrin hele de bu bölgelerinin, Kudüs’ü ele geçiren, Filistinlilere hiç yaşam hakkı tanımaksızın (Filistinliler, şehrin hiç aşina olmadığım doğusuna hapsedilmişti görünüşe bakılırsa) onu kendi hükümranlıklarının emsalsiz bir simgesine dönüştüren Polonyalı, Alman ve Amerikalı göçmenlerin eline kalmış olduğu gerçeğini kabullenmek bana halen zor geliyor. Eski sakinleri 1948 ortalarında sonsuza dek sürgün edilmiş bulunan Batı Kudüs bugün tamamen Yahudileşti."
"SİYASET MAHVINA SEBEP OLACAK"
“Annemle babamın, kuşaklar boyu yaşamlarımızı kıskacına alan; tanıdığımız, bildiğim hemen herkesi etkilemiş olan; dünyamızı böylesine altüst eden Filistin meselesini, az buz değil yitirilen koskoca bir yurdun acısını bu denli içlerine atmalarının, tartışmaktan, hatta üzerinde konuşmaktan dahi kaçınmalarının izahını bir türlü bulamıyorum. (…)
“Siyaset bizi değil, hep başkalarını ilgilendiriyordu sanki. Yirmi yıl sonra siyasetle ilgilenmeye başladığımda annem de babam da buna kesin bir dille karşı çıkmışlardı. ‘Mahvına sebep olacak bu’, diyordu annem. Babamsa, ‘Sen edebiyat profesörüsün, kendi işine bak’ diyordu. Ölümünden birkaç saat önce babamın bana söylediği son sözler şunlar oldu:’Siyonistlerin sana yapacaklarından korkuyorum. Kendine mukayyet ol.’ "
AMERİKAN PASAPORTU
“(…) birer muska misali taşıdığımız Amerikan pasaportlarımız bizleri Filistin üzerinden oynanan siyasi oyunlardan sakınıyordu. Gelin görün ki annemin Amerikan pasaportu yoktu. Filistin’in düşmesinin ardından babam anneme, artık nasıl olursa olsun bir Amerikan belgesi almak uğruna yaşamının sonuna dek çabaladıysa da başarılı olamadı. Dulluğunda aynı çabayı sürdüren annem de babamınkinden farklı bir sonuç almadı. Çok geçmeden özel bir geçiş kartıyla değiştirilen Filistin pasaportuyla kalakalan annem neredeyse gülünç bir utanç vesilesi gibi yolculuk ederdi bizle.”
(Edward W. Said, Yersiz Yurtsuz, İletişim Yayınları)
“Doğduğum, yaşadığım ve kendimi evimde hissettiğim bir şehrin hele de bu bölgelerinin, Kudüs’ü ele geçiren, Filistinlilere hiç yaşam hakkı tanımaksızın (Filistinliler, şehrin hiç aşina olmadığım doğusuna hapsedilmişti görünüşe bakılırsa) onu kendi hükümranlıklarının emsalsiz bir simgesine dönüştüren Polonyalı, Alman ve Amerikalı göçmenlerin eline kalmış olduğu gerçeğini kabullenmek bana halen zor geliyor. Eski sakinleri 1948 ortalarında sonsuza dek sürgün edilmiş bulunan Batı Kudüs bugün tamamen Yahudileşti."
"SİYASET MAHVINA SEBEP OLACAK"
“Annemle babamın, kuşaklar boyu yaşamlarımızı kıskacına alan; tanıdığımız, bildiğim hemen herkesi etkilemiş olan; dünyamızı böylesine altüst eden Filistin meselesini, az buz değil yitirilen koskoca bir yurdun acısını bu denli içlerine atmalarının, tartışmaktan, hatta üzerinde konuşmaktan dahi kaçınmalarının izahını bir türlü bulamıyorum. (…)
“Siyaset bizi değil, hep başkalarını ilgilendiriyordu sanki. Yirmi yıl sonra siyasetle ilgilenmeye başladığımda annem de babam da buna kesin bir dille karşı çıkmışlardı. ‘Mahvına sebep olacak bu’, diyordu annem. Babamsa, ‘Sen edebiyat profesörüsün, kendi işine bak’ diyordu. Ölümünden birkaç saat önce babamın bana söylediği son sözler şunlar oldu:’Siyonistlerin sana yapacaklarından korkuyorum. Kendine mukayyet ol.’ "
AMERİKAN PASAPORTU
“(…) birer muska misali taşıdığımız Amerikan pasaportlarımız bizleri Filistin üzerinden oynanan siyasi oyunlardan sakınıyordu. Gelin görün ki annemin Amerikan pasaportu yoktu. Filistin’in düşmesinin ardından babam anneme, artık nasıl olursa olsun bir Amerikan belgesi almak uğruna yaşamının sonuna dek çabaladıysa da başarılı olamadı. Dulluğunda aynı çabayı sürdüren annem de babamınkinden farklı bir sonuç almadı. Çok geçmeden özel bir geçiş kartıyla değiştirilen Filistin pasaportuyla kalakalan annem neredeyse gülünç bir utanç vesilesi gibi yolculuk ederdi bizle.”
(Edward W. Said, Yersiz Yurtsuz, İletişim Yayınları)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder