“T.S. Eliot’a
Paris, 1 Ocak 1932
“Sayın Eliot, eğer işimde ve yazışmada geri kaldıysam beni bağışlayın. Dublin’e babam için telefon ederek ve telgraf çekerek kötü bir zaman geçirdim. Büyük acıyla Salı günü öldü. Benim için çok yoğun bir sevgisi vardı ve onu görmeye Dublin’e yıllarca gitmediğim için acıma pişmanlık ekleniyor. Onu hep geleceğim hayaliyle avuttum ve sürekli yazıştım, fakat istememe karşın inandığım bir içgüdü beni gitmekten alıkoydu.
Dublinliler orada, zamanında bana büyük arkadaşlığıyla güven veren birinin öğüdüyle yasaklandı. 1922′de karım ve çocuklarım gittiklerinde, canları için, rakip partiler başları üstünden ateş ettiklerinden, bir vagona yatarak kaçmak zorunda kaldılar ve çok olmadı, arkadaşça davranmaktan başka hiçbirşey yapmadığım kimselerin habislik ve ihanetini yaşadım. Kendini güven de duymuyorum, karım ve oğlum da gitmeme karşı çıktılar.
“Bugünlerde çok yıkıldım ve bana karşı doğru ve inançlı olan zavallı bir yüreğin artık olmadığını duyumsuyorum. Birkaç gün dinlendikten sonra PT.’nin sorunu hazırlayacağım.
“Harvard’a atandığınızı duydum, eğer sizin için de memnunluk verecekse ben de kutlarım. Bayan Eliot’la size yeni yılda şans ve mutluluk dilerim. Saygılarımla.
James Joyce”
(James Joyce’un Mektupları, Düşün Yayınları)
Paris, 1 Ocak 1932
“Sayın Eliot, eğer işimde ve yazışmada geri kaldıysam beni bağışlayın. Dublin’e babam için telefon ederek ve telgraf çekerek kötü bir zaman geçirdim. Büyük acıyla Salı günü öldü. Benim için çok yoğun bir sevgisi vardı ve onu görmeye Dublin’e yıllarca gitmediğim için acıma pişmanlık ekleniyor. Onu hep geleceğim hayaliyle avuttum ve sürekli yazıştım, fakat istememe karşın inandığım bir içgüdü beni gitmekten alıkoydu.
Dublinliler orada, zamanında bana büyük arkadaşlığıyla güven veren birinin öğüdüyle yasaklandı. 1922′de karım ve çocuklarım gittiklerinde, canları için, rakip partiler başları üstünden ateş ettiklerinden, bir vagona yatarak kaçmak zorunda kaldılar ve çok olmadı, arkadaşça davranmaktan başka hiçbirşey yapmadığım kimselerin habislik ve ihanetini yaşadım. Kendini güven de duymuyorum, karım ve oğlum da gitmeme karşı çıktılar.
“Bugünlerde çok yıkıldım ve bana karşı doğru ve inançlı olan zavallı bir yüreğin artık olmadığını duyumsuyorum. Birkaç gün dinlendikten sonra PT.’nin sorunu hazırlayacağım.
“Harvard’a atandığınızı duydum, eğer sizin için de memnunluk verecekse ben de kutlarım. Bayan Eliot’la size yeni yılda şans ve mutluluk dilerim. Saygılarımla.
James Joyce”
(James Joyce’un Mektupları, Düşün Yayınları)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder